فکر کن.... 

به نسیمی که بر صورتت میخورد فکر کن و به برگ هایی که با لمس آن ,از شادمانی میرقصند. به آبی فکر کن که در اثر وزش نسیم می لرزد و و آرام و قرار ندارد و به انسان هایی که بی خیال از کنار آن می گذرند , گویی که وجودش را حس نمیکنند و به تمام درختان روی زمین فکر کن که نسیم را چون  نوازش مادری دوست میدارند.....

             و به اندازه ی تمام قطرات آب اقیانوس ها به خودت بنگر

                        بنگر تا خودت را بیابی... خدایت را در خود ببینی

                                 و آنگاه که او را یافتی , بشناسی و بخوانی...

 به تک انار خشکیده ی باغچه ی حیاط همسایه بنگر که چگونه تنها و بی کس در بالا ها مانده و به اینکه چگونه زمان را بی دوست و همراه تا بیگاه همراهی می کند و به دلیل خششکیدگی اش فکر کن....

 به اطرافت نگاه کن , چه میبینی؟! به آن بیاندیش که هر چه را دیده تواند دید , نعمت است و بس! به چیز های خوب فکر کن , به خودکاری که با آن مینویسی. خودکاری که مال توست....

و فکر کن

       به تمام کسانی که دوستشان داری

                             به آنان که مال تواند.....

   و بدان که

                        آنان نیز روزی به صاحبشان بازمیگردند...

منبع:mina051

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: